Çalışkan olmasına çalışkan ama bazen öğrenmek ve bu bilgilerin kaçta kaçının işe yaradığı konusunda şüpheye düşen D. yine öyle bir gün yaşıyor olmalıydı. Oysa sabah her şey olağan başlamıştı. Annesi okula gitmeden önce çantasını hazırlamış ve kahvaltısını yapması için onu çağırmıştı. Sevdiği peynirle yapılmış tostu eşliğinde olursa portakal suyunu da kakalayacağını düşündü . Öff anne içmesem her gün, midem bulanıyor. Ama olmaz bu senin için yaşam kaynağı. Imm tamam o halde gözlerimi kaparım; vazifemi yaparım anne.
Köyde yaşayan bir çiftçinin oğlu A. bazen bilgi edinmenin ve bir harf öğrenmenin hasretini çekiyordu.Üstüne üstlük kolay kolay su bulunamayan köyde sabah okula gitmek için su taşıyıp yüzünü yıkamak bir işkenceydi bazen. Annesi okumasını istiyordu ve sabahları itinayla onu uyandırmaya çalışıyordu. Bazen onun eziyet çekmesine dayanamayıp suyu kendisi sırtlanıyordu. Yine öyle bir günde annesinin verdiği suyu itti ve bıktım artık dedi bu eziyetten A! Ama olmaz, böyle yapmaya hakkın yok, su senin için yaşam kaynağı, yürü okula! Imm tamam o halde yüzümü yıkayıp gidiyorum anne.
Eğitim için yeni bir proje geliştiren yetkililer bu projeyle şehirdeki çocuklarla , köydeki çocukları değişime tabi tutacaklardı.Ve öyle oldu da! D. artık bir köyde ; A. ise şehirdeydi. İkisi de duruma ayak uydurmaya çalışıyordu.
Köydeki sınıfında sınava giren D'ye hayat bilgisi dersinde " en önemli su nedir" şeklinde bir soru yöneltilmişti . D. portakal suyu deyince bütün sınıf kikirdemekten kırıldı. Öğretmenleri; "arkadaşınız duruma farklı açıdan baktı" deyince ortalık durulur gibi oldu.
....
Sabah D'nin annesi A' ya portakal suyu hazırlamıştı. Bunu görünce şaşıran A. " demek sizde de su yok ve bunu içiyorsunuz." dedi .Oysa ki su bizim yaşam kaynağımız!
Yüzlerindeki gülümseme güzel bir bilgi olsa gerekti...
30 Haziran 2008 Pazartesi
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
