Doğalı severim. Güdüsel olan gerçektir. Gerçek acıdır.Acıyı sevmem.Yüzleşmek önemlidir.Yüzleşmek acıdır. Acı önemlidir.Gerçek önemlidir. Önem vermeyi sevmem. Yorucudur.Güdü doğaldır.Acı doğaldır.Gerçek yapaydır. Bunları kurcalamak yorucudur.Yorulmak doğaldır. Doğal olan güzeldir. İroniye de oldum olası bayılmışımdır zaten.Sevmek ve sevmemek seçim değil güdüdür.Ne demiştik? Doğaldır.O halde doğal olan güzeldir. Aksi halde nefret suçtan sayılırdı.Bunları nötre indirgemek insanın elindedir.Yapabilir.Bu indirgeme yapay olacaktır. Ama insan da doğaldır ve indirgemek istemesi veya buna çabalaması da doğal karşılanmalıdır.Ama bu istek ne kadar güdüseldir? İkinci sırada güdüseldir.Yani ilk adımda,güdüde,sevmek ya da sevmemek yer alır. Bu doğaldır. İkinci güdü, nefreti körüklememek cinsinden bir şey olursa eğer,bu andan itibaren yapılacaklar planlanmaya başlanır.Bu yapılacaklar yapılırken artık yapaylaşır.Plan yapaydır. Giderek bu uygulama normal bir güdüye dönüşür.Tekrar dengeye ulaşılır ve her şey doğallaşır. Artık seçim yapmak doğaldan sayılır. Doğalı severim.Denge doğalın yöntemidir. Dengeyi severim. Yöntem kullanmayı sevmem. Yöntem yapaydır. Yapayı sevmem. Doğalı severim.Doğalı sevmek en insancıl güdüdür.
" zey "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder