Biri size şöylesin diyor ve evet öyleyim de aslında değilim deyip bunun mücadelesini veriyorsanız farklı koşullarla savaşıyorsanız acınızı en son delirip gülmekte bitiyor. Her neyle uğraştıysam neye hassasiyetim varsa onla yaftalanıyorum. Hayata karşı duyarlılık hastalığı.
Düşüncenin pek bi değeri yoktur eylemlerdir aslolan der büyükler ama düşünmeden edemezsiniz ve bir işaret belirir. Tam o anda tekrar yaftalandığınız şey olmadığınız aklınıza geliverir.
Her şey bitti zor artık derken mutsuzluğun dibine vurmuşken önümde yaşlı bir kadın düştü ve ben onu tutabildim. İşe yaradım lan oley be dedim...Bu tabi yaftalandığım şey değildi ama yine de kendimi iyi hissetmiştim hayata dönme işareti...
İyi kötü ahlak doğru yanlış hata pişmanlık bunlarınne saçma olduğunu ve aslında uydurduğumuzu düşünürken aslında hiçbirinin öneminin olmadığını fark ettim. Her şey insanların egosu için var. Nasıl kendinizi iyi hissediyorsanız. Hayvandan ayrıldığımız insanlık bizi daha aşağıda kılıyor aslında. Çünkü
— Konuşabilen bir hayvan şöyle demiş:
“İnsancıllık, en azından
biz hayvanların acısını çekmediği bir
önyargıdır."
Sevgi hakkında pek bi düşüncem yok. Sadece seviyorum o kadar. Bir var bir yok çünkü. Kolun kesilmiş gibi hissetsen de sevgini söyleyemesen de kendine yine kendin kalıyorsun. Gereksiz hallerle uğraşmak, salt olanın ne olduğunu bulamamak, her şeyin bir çıkar savaşına döndüğünü görmek... Amaçlarla, araçların sapıtması seni çileden çıkarıyor.
Tam ağlarken gülmek hayata kocaman gülebilmek sanırım yaşamak bu!!!!!!!
Keni dünyana sahip olmak, inadına yenilmemek, ve seni ne kadar az insan anlıyor. Bunun özel bir şey olduğunun farkına varmak aksi takdirde bir değerin olmazdı. Niçe okurken hazdan gebermek. Hayat seni seviyorum karar verdim ve cinleri. İnsanlar için bir şey diyemeyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder